In 2030 meet IPCC de toestand – Deel 2: Koolstofkringloop

Koolstofkringlopen

De samenstelling van (broeikas)gassen in de lucht bepaalt de temperatuur van de atmosfeer. Omdat koolstofdioxide of CO₂  op vandaag 74,4%¹ van alle broeikasgassen (BKG) uitmaakt concerteren we ons in deze deeltekst op koolstofkringlopen². CO₂ wordt al sinds 1850 op grote schaal uitgestoten door het verbranden van steenkool.

Koolstof tref je aan in vier verschillende reservoirs: de atmosfeer (lucht – 0,05%), hydrosfeer (water – 0,05%), biosfeer (levende organismen – 0,001%) en de lithosfeer (gesteenten – 99,8%). Dat in verschillende maar quasi constante hoeveelheden. Dat betekent dat de hoeveelheid CO₂ die vrijkomt uit een reservoir van nature dezelfde is als de hoeveelheid die opgenomen wordt in dat reservoir. Dit gebeurt in twee soorten natuurlijke kringlopen

Langlopende kringloop over miljoenen jaren

• Meegesleurde en fijngemalen gesteentes en opgeloste kalk- en silicaatgesteenten zinken samen met skelet materialen van dieren naar de bodem van de oceaan. Daar worden ze samengedrukt en door fysische en chemische processen omgezet in o.a. CO₂. Die komt via spleten tussen tektonische platen en vulkanen weer in de atmosfeer;
• Biologische massa sedimenteert zonder zuurstof in de bodem. Over miljoenen jaar wordt een klein deel in CO₂ omgezet en de rest transformeert in steenkool en aardolie. Door tektonische bewegingen komt steenkool aan de oppervlakte en laat CO₂ los in de atmosfeer

Kortlopende organische kringloop

• Planten en algen binden door fotosynthese CO₂ tot organische stoffen. Door verbranding in organische lichamen wordt zuurstof verbruikt en CO₂ weer uitgestoten in de atmosfeer, d.i. celademhaling.