Ook de politiek roerde zich in juli, zo net voor de verlofperiode.
Het heeft wat voeten in de aarde gekost, maar na veel gepalaver en getouwtrek heeft het Europese Parlement de “Natuurherstelwet” goedgekeurd. De Nederlandse commissaris Frans Timmermans verdedigde de stelling dat we de klimaatdoestellingen van 2050 niet halen als we de natuur niet herstellen en laten meewerken in het absorberen van broeikasgassen. Een handjevol christendemocraten van de EVP en enkele liberalen vonden dat deze wet ons oplegde de natuur te herstellen naar een prehistorisch landschap van vóór 1850. Een landschap waar het niet langer mogelijk zou zijn om aan landbouw te doen. Erger nog: we zouden volgens hen weer hongersnoden krijgen en niet meer kunnen investeren in windmolens op land. Na de goedkeuring van deze Natuurherstelwet koos Frans Timmermans ervoor de leegloop in de Nederlandse politiek te stelpen en te proberen daar Minister-President te worden.
In de schaduw van deze discussie werkte het Europese Parlement nieuwe eco-design regels uit. Deze bepalen dat zowel textiel als elektrogoederen veel beter herstelbaar moeten zijn om wegwerp tegen te gaan. Daardoor wil de EU de 5,8 miljoen ton aan weggegooid textiel doen dalen, elektronische producten langer laten gebruiken en hun energieverbruik met 10% terugdringen.
De Europese Commissie kwam op haar beurt met voorstellen om meer GGO’s (Genetisch Gemanipuleerde Organismen) toe te laten. GGO’s kunnen op termijn in een veranderend klimaat worden gekweekt met minder meststoffen, zowel organisch als synthetisch. Dat ontlokte een hevige discussie van voor- en tegenstanders. Het argument wordt aangevoerd dat we nog meer “gepatenteerde” landbouw gaan creëren die enkel in handen is van multinationals. Een argument dat volgens mij hout snijdt…
Deze twee maatregelen zullen grotere directe invloed hebben op ons dagelijks leven dan de natuurherstelwet. Toch passeerden ze vrij geruisloos door de EU administratieve molen.
Ook John Kerry, speciale gezant voor het klimaat in de VS, had nieuws. Als het aan hem ligt ziet het er niet goed uit voor het “Loss and Damage” fonds dat onderhandelaars op de COP 27 van december 2022 in Sharm El Sheik afspraken. Gevraagd of de VS hierin zouden betalen antwoordde hij “Onder geen enkele voorwaarde” aan de voorzitter van de door de Republikeinen gedomineerde hoorzitting in het huis van afgevaardigden1. De vraag is of hij dit deed om de leden te sussen als het over klimaatschade gaat of dat dit ook het officieel standpunt is wat betreft investeringen in duurzame technologie voor ontwikkelingslanden.
Daarna vertrok hij naar China voor gesprekken met zijn evenknie Xie Zhenhua. Het was de eerste ontmoeting sinds augustus van vorig jaar tussen de twee landen die samen 40% van alle broekkasgassen uitstoten en juist nu geteisterd worden door de gevolgen van klimaatopwarming. Om de gesprekken weer vlot te krijgen en een samenwerking tussen beide landen op te starten op dit vlak hielden ze het bij concrete punten als het terugdringen van methaanuitstoot en het tegengaan van ontbossing. Maar ook de vraag aan China om minder steenkool te gebruiken en aan de VS om taksen op zonnepanelen te reduceren. Naar verluidt verliepen de “gesprekken in een constructieve sfeer”2.